Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε με κάποιους γνωστούς μας, εννοείται πως ήταν όλοι Λιβαδιώτες. Καθώς λοιπόν πίναμε καφέ, οι γυναίκες μας άρχισαν να λένε η μια στην άλλη τα προβλήματα τους και το πόσο δύσκολα περνάνε που εμείς οι άνδρες δεν τις βοηθάμε καθόλου στις δουλειές. Στην αρχή δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτά που λέγανε για μας, σε κάποιο σημείο όμως είχανε ξεφύγει εντελώς και ακούστε τι ακούγαμε:
-Σήμερα πέθανα στην κούραση, σκούπισμα, καθάρισμα, ξεσκόνισμα, άσε πέθανα – πέθανα, λέει η μια.
