Το νέο τεύχος του περιοδικού «CARTA 2020», που εκδίδεται από
την «Ομοσπονδία Χορηγών για τη Γερμανική Επιστήμη», έχει στο εξώφυλλό του μια
συμπαθητική νεαρή γυναίκα με βιβλία στα χέρια και τη λεζάντα «Αυτή η γυναίκα
έχει την πιο σκληρή θέση εργασίας στον κόσμο».
Την είδα και υπέθεσα ότι θα αναφέρεται στην περίπτωση
κάποιας υψηλόβαθμης μάνατζερ, καθώς η Ομοσπονδία αυτή αποτελεί τη μεγαλύτερη
και αρχαιότερη ιδιωτική οργάνωση της Γερμανίας, που παρεμβαίνει στα θέματα
έρευνας και παραγωγής επιστημονικής γνώσης, εκφράζοντας και προωθώντας τις
απόψεις των επιχειρήσεων.
Τα μέλη της, άλλωστε, είναι περίπου 3.000 ιδιωτικές
επιχειρήσεις –μεταξύ αυτών όλοι οι κολοσσοί της γερμανικής οικονομίας- και,
επιπλέον, κάποιοι πλούσιοι ιδιώτες. «Σε τι άλλο να αναφέρονται αυτοί;»,
σκέφτηκα, εξοικειωμένος με το δημόσιο λόγο που αναπτύσσεται στους
συγκεκριμένους κύκλους, και, δυστυχώς, όχι μόνο σ’ αυτούς.
Ανοίγοντας το περιοδικό έρχεται η έκπληξη.
Δεν πρόκειται για την ιστορία μιας και μοναδικής γυναίκας σε
μια σπάνια θέση, αλλά για την περιγραφή των συνθηκών εργασίας ενός ολόκληρου
επαγγελματικού κλάδου και της ιδιαίτερης σημασίας του για την κοινωνία: Η νεαρή
γυναίκα είναι ...