Τα χέρια των ανθρώπων

Σύμφωνα με την επιστήμη, ο αντιτακτός αντίχειρας ήταν που έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα της εξέλιξης: την ικανότητα να κατασκευάζει και να χρησιμοποιεί εργαλεία, να ανάβει φωτιά, να θάβει τους νεκρούς του.

Με τα ίδια τούτα χέρια χτίστηκαν οι πόλεις και τα μνημεία της αρχαιότητας, μ’ αυτά κατασκευάστηκαν τα πρώτα όργανα και χάρη στους νυγμούς των δακτύλων τους ήχησαν οι πρώτες μουσικές φωνές και πήρε ψυχή το λαξευμένο ξύλο.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…»

Χριστούγεννα στην πόλη, Πάσχα στο χωριό, λένε οι μεγαλύτεροι. Αν και έχουν μείνει λίγες μόνο ημέρες για το Πάσχα, εδώ στην πόλη τίποτα δεν μυρίζει Πάσχα εκτός από κάποιες (λόγω κρίσης) στολισμένες βιτρίνες των μαγαζιών. Παράδειγμα, απόψε, βράδυ Παρασκευής, που στις εκκλησίες αντιλαλούν  τα μεγάφωνα από τις ψαλμωδίες των χαιρετισμών, κι όμως δεν νιώθεις τα «χαιρονύμφια»  του χωριού. Ίσως γιατί δεν περιμένεις να σημάνει ο παπάς την απόλυση, για να απολαύσεις το στάρι που θα μοιράσουν οι γυναίκες προς ανάμνηση των νεκρών τους, όπως στο Λιβάδι … Ίσως  γιατί το Πάσχα των παιδικών μου χρόνων έχει ριζωθεί μέσα μου και δεν αφήνει χώρο για κανένα άλλο νεότερο Πάσχα.

ΛΙΒΑΔΙΩΤΙΚΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ- ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Την Κυριακή των Βαίων πήρε την θέση της η  βάγια, την Μεγάλη Πέμπτη προστέθηκε το κόκκινο αβγό, και τέλος την Μεγάλη Παρασκευή του λουλούδι που μοίρασε ο παπάς στην εκκλησία (τα μάλαντα ). Το εικονοστάσι είναι έτοιμο για το Πάσχα με την καντήλα να καίει συνεχώς τούτες τις μέρες...
Όλα στην σειρά όπως πρέπει...κατά κούμ πρίντι...

Το μοιρολόι έχει τη δική του ιστορία…

~~ ΗΧΟΙ ΑΙΩΝΩΝ ~~

Το μοιρολόι έχει τη δική του ιστορία…

 Το έθιμο του μυρώματος του νεκρού (μυρολογώ = μυρώνω, κλαίω τον νεκρό)

Το μοιρολόι, τραγούδι της μοίρας, παραδοχή του πεπρωμένου και του αναπόφευκτου θανάτου δίπλα στο σώμα του νεκρού, παρέμεινε προνόμιο των γυναικών, όπως και τότε…

Ο νικητής στο 2ο Πρωτάθλημα Τάβλι του συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσ/νίκης

Πρωταθλητής ο Νίκος

Το 2ο Πρωτάθλημα Τάβλι του συλλόγου μας τελείωσε. Χθες, Παρασκευή 11/4/2014, σ' έναν συναρπαστικό τελικό, ο Καπαώνης Νίκος επικράτησε του Ντάμπου Λευτέρη και είναι πλέον ο πρωταθλητής.

ΠΟΥ 'ΣΑΙ ΛΑΖΑΡΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΕ.....

Σαν σήμερα, στο Λιβάδι, τα παλαιότερα χρόνια ΄΄πλαλούσαμε ΄΄ (γυρίζαμε) και λέγαμε τα κάλαντα του Λάζαρου...
Στα χέρια κρατούσαμε έναν δίσκο που πάνω του είχε λουλούδια που είχαμε μαζέψει την προηγούμενη μέρα, μάλαντα ,ψωμί του κούκου, καμιά παπαρούνα, πασχαλιά, και πρασινάδα.
Πάνω στον στολισμένο δίσκο με τα λουλούδια βάζαμε και μια εικονίτσα απο το σπίτι και ξεκινούσαμε.... να μαζέψουμε τίποτα ''τσίντζια'' (λεφτά κέρματα).
Ο δίσκος ήτανε κάπως έτσι........

Και τα κάλαντα που ψάλαμε είχανε ως εξής:

ΑΥΡΙΟ... ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

―Πίστεψέ με, είναι όμορφη η Επανάσταση!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ....ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!

Να ενωθούμε, να επιτεθούμε. Τις αλυσίδες να μη δεχτούμε...

ΠΑΙΔΙΚΟ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Στο 22ο Φεστιβάλ παιδικών χορευτικών συγκροτημάτων εμφανίστηκε χθές το παιδικό χορευτικό του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσ/νίκης.

O ΘΕΟΣ κι ο ΣΑΤΑΝΑΣ

Εν αρχή ο ΘΕΟΣ γέµισε τη γη µε µπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι, πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών, ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.

Ο ΣΑΤΑΝΑΣ όµως δηµιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies.

Και ρώτησε: «Λίγη ακόµη σάλτσα ßύσσινου;»

και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!»

και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για µένα άλλη µια ζεστή ßάφλα µε σαντιγύ!».

Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά .

Αστυνομική Διαταγή έτους 1907

«Προς απάσας τας αρχάς που διηκούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδίτσης:  Δήμαρχο, ιερέα του χωριού, Δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χωριού.

Ήλθα εις Ματαράγκαν κατόπιν διαταγής του Διοικητού μου μετά ενός χωροφύλακος πρός επιβολήν της τάξεως από άκρου είς άκρον του χωριού, άνευ χρονοτριβής και άμεσα.

Διότι προχθές στο σιργιάνη μετά την θίαν και Ιεράν λιτουργίαν εν τω Ναό όταν έπεζαν τα κλαρίνα και τα όργανα ο Κώστας (ας μη αναφέρο το ονομά του) χόρευε σινέχια μπροστά χορίς να αφίνη και τους άλους να χορέψουν μπροστά με κατά σινέπια παραξιγιθίκανε και πλακοθίκανε στο ξίλο με τα παλούκια και τα μαχέρια και κατά σινέπια να τραβματιστούν πολλοί άνθροποι.