Είναι
εκείνη που μας έφερε στον κόσμο και μας μεγάλωσε. Είναι μια, μοναδική και
ξεχωριστή για τον καθένα μας. Τρέχει για όλους και για όλα με αυταπάρνηση, αλλά
είναι και υπερπροστατευτική. Προλαβαίνει τα πάντα και λατρεύει τα παιδιά της
όπως κανένας άλλος πάνω στη γη. Το πρόσωπο της λάμπει όταν γελάει και είναι
πάντα η ομορφότερη στον κόσμο!!! Όταν
όμως κάτι πάει στραβά… Αν θυμώσει… Μεταμορφώνεται σε θηρίο ανήμερο …και τότε
«άφλτς γκούβατς!!» (βρές την τρύπα σου)!!!
Όπως
και αν είναι, ήρεμη ή θυμωμένη, όταν κάθεται και ξεκουράζεται ή ανάμεσα στο όλο
τρέξιμο από τις δουλειές, της ξεφεύγουν συχνά, συγκεκριμένες ατάκες που
συντροφεύουν τις μνήμες μας . Είναι η Λιβαδιώτισσα μάνα,(αν και θα μπορούσε να είναι και
οποιαδήποτε άλλη μάνα), με μια ευρεία γκάμα απο ατάκες, ανάλογα με την
περίσταση και την ψυχική της διάθεση.
Ιδού
λοιπόν οι κατηγορίες της Λιβαδιώτισσας μάνας μέσα από τις ατάκες της:
1) Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ
κασι
νου ιαράμου ιόου αουά βα ν μκά πόρτσιλι -
γέρνιλι
(αν
δεν ήμουν εγώ εδώ θα μας έτρωγαν τα γουρούνια - τα σκουλήκια)
2) Η ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΗ
ατσιά
ιάστι φχαριστόλουλου τσι β κρ΄σκούι
(αυτό
είναι το ευχαριστώ που σας μεγάλωσα)
β΄ρ΄σέβασι
λα πρίντζ (κανένας σεβασμός στους
γονείς)
μι
μκάτου ανλι τουτς (με φάγατε όλα τα χρόνια)
3) Η ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ
σι
νλιάου πέρλου σι φούγκου κου βόι αου…( να πάρω την τρίχα μου να φύγω με εσάς..)
4) ΚΤΗΤΙΚΗ
φιτσόρλου
νι ,φιάτα νι ,πουλίκλου αμέλου, κικιντόνανι ,κιντισίτλου νι
(
το αγόρι μου, το κορίτσι μου, το πουλάκι μου, η όμορφή μου, ο όμορφος μου)