Μια φωτογραφία που θα
μπορούσε να απεικονίζει όλους εμάς που γεννηθήκαμε πριν σαράντα χρόνια και κάτι…
Τα παιδιά ανεβαίνουν μια
ανηφόρα στο πλακόστρωτο σοκάκι, σαν τα σοκάκια που ήταν γεμάτο το
χωριό μας, πιασμένα από τους ώμους τα παρέα τα καημένα όπως ήταν η έκφραση για
αυτή την περίπτωση…
Θα μπορούσε να είναι
τραβηγμένη αρχές φθινοπώρου που το κρύο κάνει δειλά- δειλά την εμφάνιση του στα
ορεινά καθώς φοράνε ρούχα αρκετά χοντρά ,αλλά όχι χειμωνιάτικα…
Το πουλοβεράκι του ενός αγοριού
είναι πλεχτό σαν αυτά που μας πλέκανε η γιαγιάδες μας ή μανάδες μας…
Στα αγόρια διακρίνεται η «στρούγκα»
(σχέδιο στα μαλλιά) και το ένα το αγοράκι φαίνεται να έχει και μια «μπίσκα»
(χτύπημα) στο μέτωπο από τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και ολίγον τι από «στρ΄μπίκου»
(στραβωξυλάκι) ή ως καλοκαιρινή ανάμνηση από κάποιο ιπτάμενο «τρόχαλο» (πέτρα)
…
Τα μαλλιά των αγοριών είναι
κουρεμένα «λούξ» (με την ψιλή) για να αποθαρρύνουν τις ψείρες…
