Ήταν ξημέρωμα Κυριακής. Το ημερολόγιο έγραφε 30 Μαρτίου 1952. Στους ερημικούς δρόμους της Αθήνας, μια μικρή φάλαγγα από στρατιωτικά αυτοκίνητα κατευθύνεται προς το Γουδί. Φθάνοντας, οι οπλισμένοι φρουροί πηδούν απ' τα καμιόνια και πιάνουν τα άκρα. Σε λίγο, τέσσερις πολίτες με τις χειροπέδες κατεβαίνουν από το δικό τους όχημα. Είναι οι τέσσερις μελλοθάνατοι...
Ανάμεσά τους ένας μελαχρινός άντρας με βλέμμα σταθερό, που κρατάει στα χέρια του ένα μισομαραμένο κόκκινο γαρίφαλο. Είναι ο Νίκος Μπελογιάννης. Ο «άνθρωπος με το Γαρίφαλο»...
Οι μελλοθάνατοι στήνονται στον τοίχο και, υπό το φως των προβολέων των αυτοκινήτων, το εκτελεστικό απόσπασμα παρατάσσεται απέναντι στον ανθρώπινο στόχο. Θαρραλέα, χωρίς κουκούλες και λιγοψυχιές, στέκονται παλικαρίσια μπρος στο θάνατο.
Οι κάνες των όπλων, αμερικανικής κατασκευής, υψώνονται... Ένα ακόμα έγκλημα είχε διαπραχθεί, μέσα σ' εκείνο το ζοφερό κλίμα, στη διάρκεια, αλλά και μετά την τραγωδία του εμφύλιου πολέμου.
Δίπλα του θυσιάστηκαν οι Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης και Νίκος Καλούμενος.
"Εμείς πιστεύουμε στο ωραιότερο ιδανικό που διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας και η προσπάθειά μας είναι να γίνει αυτό πραγματικότητα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο... Δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την Ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα".
Νίκος Μπελογιάννης
http://e-oikodomos.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου