ΓΙΑΤΙ:

..όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νούς μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει...

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Να κερδίστε το όνομα…

Ντρίίίν το τηλέφωνο χτυπάει.
-Παρακαλώ;
-Έλα τι κάνετε ο Γιώργος είμαι
-Γειά σου Γιώργο, καλά εσείς;
-Χρόνια πολλά να τον χαίρεστε και ότι επιθυμείτε (η ευχή δίνετε με διάφορες παραλλαγές ανάλογα με τον εορτάζοντα, π.χ. με μια νύφη στους ελεύθερους, πεθερός του χρόνου στους μεγαλύτερους σε ηλικία).

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2007

Καλό χειμώνα !!!




Καλοκαίρι τέλος !
Καλό χειμώνα λοιπόν, τα κεφάλια όλοι μέσα, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Ο Σεπτέμβρης έφθασε, και μπορεί τα πρωτοβρόχια που μαθαίναμε στο σχολείο να μην ξεκίνησαν, η φθινοπωρινή του θλίψη όμως για τη λήξη του καλοκαιριού και το τέλος των διακοπών μας επηρέασε όλους.

Τρίτη 3 Ιουλίου 2007

ΠΛΑΤΑΝΟΜΕΤΡΟ 1



Οι «Ιστορίες για αγρίους …» είναι διακοπές, επειδή όμως διακοπές σημαίνει Λιβάδι και Λιβάδι σημαίνει πλάτανος, κάπου ψάχνουν να βρουν ένα τραπέζι για να απολαύσουν το τσιπουράκι τους. Παρατηρείται όμως τα τελευταία χρόνια συνοστισμός και κοσμοπλημμύρα κάτω από τον πλάτανο, παρουσιάζουν λοιπόν για πρώτη φορά το «Πλατανόμετρο». Πόσοι είναι άξιοι να απολαύσουν και αυτό το καλοκαίρι τη δροσιά του πλατάνου; Απαντήστε τις παρακάτω ερωτήσεις και δείτε τα αποτελέσματα.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2007

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ




Τα σχέδια που καταστρώσατε το χειμώνα ύστερα από ώρες συζητήσεων, διαβουλεύσεων, οπισθοχωρήσεων και πιθανώς καβγάδων, για τις καλοκαιρινές διακοπές μάλλον έφτασε η ώρα να πραγματοποιηθούν. Το καλοκαίρι έφτασε.

Οι γυναίκες από την μια μεριά θεωρούν αδιανόητο ότι δεν θα πάνε θάλασσα, ότι δεν θα επισκεφτούν ένα νησί ή έστω την Χαλκιδική οι Θεσσαλονικείς .

Οι άντρες από την άλλη, αυτό που αναζητούν είναι η ώρα εκείνη που θα πιάσουν μια καλή θέση κάτω από τον πλάτανο, όσο γίνεται πιο κοντά στην ρίζα του, και θα απολαύσουν το τσιπουράκι τους με καλή παρέα, έστω και χωρίς μεζέ, με τις απαραίτητες αμπελοφιλοσοφίες .

Όσοι στις παραπάνω σειρές αναγνωρίσατε τους εαυτούς σας τότε είστε σίγουρα Λιβαδιώτες-σες .

Μόνο οι άντρες Λιβαδιώτες όταν λένε διακοπές ο νους τους πάει σε συγκεκριμένο τόπο (Λιβάδι), λένε οι γυναίκες τους .

Μόνο οι γυναίκες από το Λιβάδι ψάχνουν για τόπο διακοπών όταν άλλοι αναζητούν και χρυσοπληρώνουν για έναν τέτοιο μέρος (Λιβάδι) απαντούν οι άντρες με την σειρά τους.

Με την ευκαιρία λοιπόν των καλοκαιρινών διακοπών ας θυμηθούμε τα καλοκαίρια που περάσαμε στο χωριό παλαιότερα, να είστε σίγουρες πως δεν πρόκειται για συναισθηματικό εκβιασμό.(είναι προφανές μάλλον πως κυρίως αναφέρομαι στις γυναίκες).

Ας θυμηθούμε λοιπόν πρώτα από όλα τα παιχνίδια μας: τα μπίλια με τις πέτρες, το καμάν με τα ξύλινα όπλα μας, τα σπιτάκια, το κατσιλένα, την πουάρκα, το λαστιχάκι, τις μπίλιες, τα μήλα, τα καπάκια, το αυτοσχέδιο μπάσκετ με καλάθι ένα παλιό κόθορο και τόσα άλλα που ελπίζω κάποια στιγμή να τα περιγράψουμε πιο αναλυτικά .

Ας θυμηθούμε τον πρωινό καφέ (ταχιά-ταχιά) των μανάδων μας ή τον μεσημεριανό στην σκιά μιας αυλόπορτας με το τσιγκελάκι στο χέρι η μια, το τσακρίκι η άλλη και όλα τα κορίτσια με το κέντημα στα πόδια να ετοιμάζουν την προίκα τους.

Πόσες κοπέλες δεν ξεκίνησαν να μαθαίνουν να κεντούν και να ετοιμάζουν την προίκα τους εκείνα τα καλοκαιρινά μεσημέρια συντροφιά με όλη την γειτονιά, με έναν ελληνικό καφέ και ένα ραδιοφωνάκι να παίζει έναν πειρατικό Λιβαδιώτικο σταθμό.

Πόσες καρδιές έφηβων κοριτσιών δεν καρδιοχτύπησαν όταν ο ραδιοπειρατής αφιέρωνε: «σε δύο γλυκά ματάκια», «σε κάποιο χαμόγελο»,» «σε κριό, τοξότη, με πολλή λόβε».

Ποιο από τα αγόρια εκείνης της εποχής δεν ήθελε να είναι φίλος με τον «ΑΝΩΝΥΜΟ» ,τον «ΚΑΠΤΕΝ», το «ΤΖΙΝΙ»,το «ΜΟΝΤΕ-ΚΑΡΛΟ», το «ΖΟΥΜ», το «ΡΑΔΙΟ ΡΥΘΜΟΣ», και τόσους άλλους για να κάνει μια αφιέρωση στα κορίτσια που κεντούσαν ή πήγαιναν βόλτα στο «ΣΑΛΤΣΙ».

Ποιος δεν θυμάται τις βόλτες στο «ΣΑΛΤΣΙ» με παγωτό χωνάκι στο χέρι και τα ζωγραφισμένα με κάρβουνο παιχνίδια πάνω στα τραπέζια, όπως η τριάδα.

Και όταν ερχόταν τα απόγευμα και ο ήλιος έδυε να ξεκινάει η βόλτα πάνω-κάτω και τις Κυριακές και τα πανηγύρια να γίνεται το αδιαχώρητο.

Οι έφηβοι να έχουν πιάσει τις σκάλες στο πρώτο δημοτικό ή τις σκάλες στην είσοδο του «κιόσκι» που πλέον δεν υπάρχουν, ή στον Άγιο Κων/νο με σπόρια από τον θείο Αριστοτέλη και να κάνουν χάζι στην βόλτα.

Οι άντρες να έχουν πιάσει θέση κάτω από τον πλάτανο μετά από μια κουραστική μέρα και οι γυναίκες να βολτάρουν ή να έχουν στήσει καρτέρι σε κάποιο σκοτεινό σοκάκι και να καταγράφουν τα πάντα ,ώστε να έχουν θέμα συζήτησης την επόμενη μέρα με τον καφέ.

Αν πάλι κάποιες από τις γυναίκες αποφάσιζαν να φάνε και κανένα σουβλάκι ή παγωτό κρύβονταν μες τα σκοτάδια στο «κιόσκι» μην τυχόν και τους δει κάποιο μάτι.

Φυσικά μάτια τους έβλεπαν πολλά γιατί και τα ζευγαράκια εκεί πήγαιναν για άλλους λόγους βέβαια. Αν είχαν στόμα αυτά τα παγκάκια θα έκαιγαν πολλούς καλοκαιρινούς και μάλλον εφήμερους έρωτες.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τα καλοκαίρια μας, τα σακιά με τα καρπούζια, το κλέψιμο σε ότι φρούτο υπήρχε στο χωριό, (σκεφτείτε μόνο ότι ξέραμε που υπήρχαν δέντρα άλλα τους καρπούς τους τρώγαμε σχεδόν πάντοτε άγουρους), τις μάνες να φωνάζουν τα παιδιά να φάνε το ψωμί με ζάχαρη, την νίλα, γιατί ήταν νίλα για τις μανάδες να κάνουν το μαλλί, τα τσικρίκια, και τις ατέλειωτες ώρες στον αργαλειό, ή να θυμηθούμε το σκάλισμα της πατάτας που οι μανάδες μας έφευγαν με τις άλλες θείες μια ώρα δρόμο με τα πόδια ή τις ετοιμασίες για τον χειμώνα όπως ο τραχανάς και τα γλυκά του κουταλιού.

Και οι άντρες, οι πατεράδες μας, και αυτοί φευγάτοι στα ξύλα, οι περισσότεροι φεύγανε Πάσχα και έρχονταν τον Οκτώβριο άντε και μια μέρα για κάποιο πανηγύρι, για ένα πανηγύρι που θα έβγαζαν τις γυναίκες έξω στις ντιζεζες όταν θα είχαν και κάποιον ξένο φιλοξενούμενο ή θα είχε έρθει κάποιος αδερφός από τα ξένα (Αυστραλία).

Περάσαμε ωραία καλοκαίρια στο χωριό με την ανέχεια μας, την φτώχια μας, τα αυτοσχέδια παιχνίδια μας, τα μπουρλότζια μας (βρωμιές).

Και για να κλείσουμε από εκεί  που ξεκινήσαμε ένα έχω να σας πω οι διακοπές είναι ωραίες όπου και να είσαι, είναι όμως σίγουρα καλύτερες από οπουδήποτε αλλού στο Λιβάδι….(τουλάχιστον από συναισθηματικής απόψεως ).

Καλό καλοκαίρι σε όλους ….

 Υ.Γ. ραντεβού στο Λιβάδι όμως …μην κάνετε καμιά χαζομάρα και πάτε αλλού!!!

Γιώργος Αθ.Μητώνας

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΛΙΒΑΔΙ 2007 ΤΕΥΧ 17

Σάββατο 3 Μαρτίου 2007

ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

Είναι 7:00 η ώρα το πρωί και κατά παράξενο τρόπο έξω από το «Ροδίνι» νυν «Γαρδένια» έχει πολύ κόσμο μαζεμένο. Ας πλησιάσουμε να δούμε τι συμβαίνει, μα … είναι παιδιά του δημοτικού!
Παιδιά χωρίς σχολικές τσάντες, με σακούλες στο χέρι και λίγο πιο καλά ντυμένα απ΄ ότι συνήθως. Καλά, τι συμβαίνει δεν έχουν σχολείο; Πλησιάζουμε και ρωτάμε τι συμβαίνει. Πάμε ημερήσια εκδρομή με λεωφορείο απαντούν.

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2007

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΚΙΟΣΚΙ


Μια ηλιόλουστη μέρα έχει ξημερώσει, ρίχνεις την τσάντα στους ώμους και ξεκινάς βαριεστημένα για το σχολείο.
Ανεβαίνεις την ανηφόρα για το σχολείο κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Περπατάς φορτωμένος και κάνεις ένα αλλοπρόσαλλο ζικ-ζακ στην ανηφόρα.
Το κάνεις για να βγει πιο εύκολα η ανηφόρα ή για να μην φτάσεις ποτέ στο σχολείο; δεν ξέρω, παρατηρώ όμως, ότι τα περισσότερα παιδιά έτσι  πάνε στο σχολείο αργά, νωχελικά λες και δεν θέλουν να φτάσουν ποτέ ή θέλουν να φτάσουν όσο το δυνατόν αργότερα.