ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ (ΝΕΟ) Εκλογές: Αστ’ντζι - Αντρεπς

 

Γιώργος Αθ. Μητώνας

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΛΙΒΑΔΙ 2012 ΤΕΥΧΟΣ 47

 Είναι Κυριακή πρωί και ημέρα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών. Αφού ψήφισα, «αρκάι λάια» κατά τη λιβαδιώτικη έκφραση, ετοιμάζομαι να αναχωρήσω από το Λιβάδι.

 Το κεφάλι μου βουίζει από τον «τάκο» της προηγούμενης βραδιάς. Δυστυχώς όμως κάνω το λάθος και το λέω στη γυναίκα μου. Τι τα θες, ευκαιρία έψαχνε να αρχίσει:

-Εμ βέβαια, ερχόμαστε στο Λιβάδι για να πίνετε και να ξημερώνετε στα καφενεία, χωρίς βέβαια να έχετε συνειδητοποιήσει ότι μεγαλώσατε και έχετε οικογένεια … και πολλά άλλα που λένε οι γυναίκες τα οποία θα αναπτύξω μια άλλη φορά (υπόσχεση ή απειλή;).Τέλος πάντων, τελειώνοντας μου λέει:

-Μωρέ καλά κάνανε παλιά και τις παραμονές των εκλογών δεν σερβίρανε αλκοόλ τα καφενεία, γιατί άραγε αλλάξανε αυτόν το νόμο;

Έτσι άρχισα να της εξηγώ πως αλλάξανε τα πράγματα όχι μόνο σε ότι αφορά αυτό το γεγονός αλλά και σε πολλά άλλα. Για παράδειγμα, της είπα πως ναι μεν το αλκοόλ απαγορευόταν ,αλλά οι Λιβαδιώτες έπιναν το τσιπουράκι τους μέσα σε κούπες του καφέ.

Με αφορμή λοιπόν αυτό, άρχισα να θυμάμαι πόσο έντονα πολιτικοποιημένες ήταν οι περίοδοι που περάσαμε στο Λιβάδι κατά την παιδική και εφηβική μας ηλικία. Πρώτα πρώτα, από τα γεννοφάσκια μας γνωρίζαμε το κόμμα που υποστήριζε η οικογένεια μας και όλο μας το σόι. Οι γονείς μας, σχεδόν μας προέτρεπαν, να οργανωθούμε στον πολιτικό τους χώρο. Έτσι, για παράδειγμα, οι «Μικροί Δεξιοί» οργανώνονταν στη ΜΑ.ΚΙ. και κατόπιν, μόλις μεγάλωναν λίγο, στην ΟΝΝΕΔ. Από την άλλη πλευρά, οι «Μικροί Κουμουνιστές» στους Νέους Πρωτοπόρους και αργότερα στην ΚΝΕ.

Η οργάνωση στο κόμμα απαιτούσε να παρευρίσκεσαι τακτικά στα γραφεία του κόμματος και να παρακολουθείς τους διάφορους καθοδηγητές που όριζε το κόμμα σου για να εμπεδώσεις την ιδεολογία του.

Στο ΚΚΕ από το οποίο και πέρασα για λίγο, καθοδήγηση γινόταν και από συντρόφους και εκτός  Λιβαδίου. Τέτοιοι ήταν απ’ ό, τι θυμάμαι: ο Πάρης από τη Δολίχη και κάποια συντρόφισσα με το όνομα Γιάννα που δεν θυμάμαι από πού ήταν. Η γυναίκα μου και πολλοί άλλοι λένε πως τα όποια κωλύματα και οι όποιες αγκυλώσεις μας στον τρόπο σκέψης και γενικότερα στη στάση ζωής μας, προέρχονται από εκείνα τα χρόνια που μας έκαναν «πλύση εγκεφάλου». Απ’ όσο θυμάμαι, στην καθοδήγηση μας μιλούσανε για τη διεθνή ύφεση, τον αφοπλισμό, την ειρήνη, μαθαίναμε για διεθνή κινήματα όπως τους Κόντρας της Νικαράγουας και, φυσικά, για τους Μαρξ, Λένιν, Έγκελς.

 Οι δεξιοί λέγανε πως αυτοί μαζεύονταν στα γραφεία τους, ακούγανε μουσική και κάνανε παρέα. Ξέρετε τώρα τι μουσική, Ρόμπερτ Ουίλιαμς... όταν εμείς τότε είχαμε θεό το Θεο-

δωράκη. Σύμφωνα όμως με τελευταίες μου πληροφορίες, βάζανε και αυτοί κασέτες του Καραμανλή και τον ακούγανε να μιλά για την τότε ΕΟΚ.

 Ε, τουλάχιστον στο κουκουέ είχαμε και ζωντανή (live) και εισερχόμενη από τη Δολίχη καθοδήγηση. Όσο για τα τραγούδια, ούτε λόγος, καθαρή η αριστερή υπεροχή. Και μιλώντας για υπεροχή ξεκίνησα να σκέφτομαι έναν ιδιότυπο αγώνα ανάμεσα στη Δεξιά και την Αρι-στερά της εποχής μου. Έτσι, σύμφωνα με το προηγούμενο παράδειγμα, το σκορ είναι αρχικά ένα – μηδέν (1-0) υπέρ της Αριστεράς.

Οι δεξιοί όμως ήταν καλύτεροι στηνοργάνωση των μαθητικών εκλογών.

Είχανε εφεύρει τη «λίστα» με το χαρτάκι. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές για τα 15μελή συμβούλια, κάνανε μια λίστα με αυτούς που θα ήτανε υποψήφιοι και που θα έπρεπε να ψηφίσουνε οι ομοϊδεάτες. Έτσι, λίγο πριν την ημέρα των εκλογών, μοιράζανε τα χαρτάκια σε όλους όσους ήξεραν ή πίστευαν πως θα τους ψηφίσουνε. Όταν το πήρανε χαμπάρι οι αριστεροί, ήδη οι άλλοι είχανε κερδίσει αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις. Έτσι λοιπόν λέω πως εδώ υπερτερούνε οι δεξιοί, οπότε αντικειμενικά έχουμε ισοπαλία. Έτσι το σκορ είναι ένα – ένα (1-1).

Οι δεξιοί όμως χάνανε κατά κράτος στα φεστιβάλ που γίνονταν κάθε χρόνο στο μπάσκετ. Το πιο δυνατό φεστιβάλ το έκανε η ΚΝΕ- οδηγητής, μια που σ’ αυτό υπήρχε πάντα έκθεση βιβλίου, προβολές ταινιών (π.χ. Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο κ.ά.), ζωντανή μουσική και φυσικά πολιτικές ομιλίες. Φεστιβάλ στο γήπεδο του μπάσκετ διοργάνωνε και η νεολαία ΠΑΣΟΚ-αγωνιστής. Μάλιστα μια χρονιά είχανε κάνει μια φοβερή επιγραφή στην είσοδο του Κιόσκι με φωτεινά λαμπάκια όπου είχε σχεδιασμένο τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ και από κάτω, αν θυμάμαι καλά, έγραφε «αγωνιστής».

Ομολογώ ότι η επιγραφή ήταν η πιο πρωτοπόρα και εντυπωσιακή επιγραφή που είχε σχεδιαστεί εκείνα τα χρόνια.

Επομένως, με τους δεξιούς να απέχουν από αυτή τη δοκιμασία, το σκορ γίνεται δύο – ένα (2-1) υπέρ της Αριστεράς.

Όσο αφορά τις συνεστιάσεις – χορούς που διοργανώνανε εκείνα τα χρόνια οι κομματικές παρατάξεις, έχω να παρατηρήσω ότι και στους τρεις χώρους ήτανε πολύ επιτυχημένες. Έτσι λοιπόν, γεμίζανε τα καφενεία με τους οπαδούς έχοντας ζωντανή μουσική, λαχειοφόρο, ομιλίες κ.ά. Έτσι διασκέδαζαν τα τρία κόμματα.

 Ε!!! όλο επανάσταση και κονσερβοκούτια και επάρατη δεξιά; Θέλει και λίγο Λακ ντε ρός, κανένα ζευγάρι Μαλαματίνα και λίγο «κάτσια» για να πάρει μπροστά η οργάνωση.

Οπότε στον αγώνα αυτό έχουμε ισοπαλία. Έτσι το σκορ διαμορφώνεται ως εξής: τρία – δύο (3-2) υπέρ της Αριστεράς.

 (Αν κάποιος αμφιβάλει για το πόσο τελικά θα λήξει ο αγώνας, να σταματήσει να διαβάζει τώρα…)

Στον τομέα της αφισοκόλλησης με γλουτολίνη, κουβά και μπατανόβουρτσα και στην αναγραφή συνθημάτων, νομίζω πως και τα δύο στρατόπεδα ανακηρύσσονται ισόπαλα. Η αριστερά είχε γεμίσει τις προβάτες και τους τοίχους με «ΚΚΕ 18% Β ΚΑΤΑΝΟΜΗ», το ΠΑΣΟΚ με «ΑΛΛΑΓΗ» και η Νέα Δημοκρατία με «ΝΔ και ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ».

Έτσι έχουμε τέσσερα – τρία (4 – 3), μιας και παίρνουν από ένα βαθμό ο καθένας.

Οι δεξιοί κερδίζουν καθαρά στην μεταφορά ψηφοφόρων κατά τη διάρκεια των εκλογών. Τα αυτοκίνητα που έρχονταν με ετεροδημότες, γεμάτα με αφίσες και σημαίες της Δεξιάς για να ψηφίσουν ήταν τα περισσότερα.

 Επίσης ήταν πολύ καλοί στη μεταφορά παππούδων και γιαγιάδων για να ψηφίσουν την ημέρα των εκλογών, «αου απουρτάτ μάι σ πάπιανι κου ούνλου τσόρου του γκρουάπ….». Ακολουθούν με διαφορά οι Πασόκοι. Έτσι λοιπόν το σκορ είναι για άλλη μια φορά ισόπαλο, τέσσερα – τέσσερα (4-4).

Μετά από αυτή την ισοπαλία για να δούμε πού θα καταλήξει αυτός ο ιδιότυπος αγώνας! (Μήπως έχετε ακόμη αμφιβολία ποιος θα κερδίσει;)

Οι πρακτικές με τους τακτοποιημένους ψηφοφόρους από το σπίτι είναι σχεδόν παρόμοιες και στις δύο παρατάξεις. Έτσι οι ψηφοφόροι που είναι πιθανόν να μην ψηφίσουν «όπως θα έπρεπε» ετοιμάζονται από το σπίτι. Παίρνουν έτοιμο διπλωμένο το ψηφοδέλτιο για το φάκελο με άλλα λόγια «σούντου αντρέπς ντι ακάσ’». Το ψηφοδέλτιο, για να μην χαθεί, συνήθως το βάζανε στο σκουφούνι ή σε μία τσέπη. Όλα πήγαιναν καλά και ο ψηφοφόρος έκανε το χρέος του σωστά, αρκεί να μην τύχαιναν οι εκλογές την περίοδο που γίνονταν οι αιτήσεις για τα ξύλα. Τότε έβρισκες στην κάλπη, αντί για ψηφοδέλτια, απόδειξη για τα χωρικά που πλήρωσες.

 Έτσι λοιπόν και οι πρακτικές με τους «τακτοποιημένους ψηφοφόρους» είναι κοινές, άρα για ακόμη μια φορά ισοπαλία, το σκορ τώρα είναι πέντε – πέντε (5-5).

Δύσκολος λοιπόν ο αγώνας για την τελική επικράτηση. Όσο αφορά τις εξορμήσεις εκτός χωριού, οι αριστεροί κινητοποιούνταν και ήταν πάντα παρόντες σε κινητοποιήσεις ή εκδηλώσεις όπως η γιορτή του Κιλελέρ. Οι δεξιοί, με τη σειρά τους, κινητοποιούνταν και είχαν πιο μαζική συμμετοχή σε πολιτικές προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο θείος μου, ο μπαρμπα- Αντώνης ο Κυλώνης, που ξεκινούσε από το Λιβάδι με το φορτηγό του ντυμένο με σημαίες και αφίσες του ΠΑΣΟΚ για προεκλογικές συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη.

Επειδή όμως είναι μόνος δεν μπορεί να ανατρέψει το σκορ. Έτσι το σκορ διαμορφώνεται ως εξής: ισοπαλία έξι – έξι (6 – 6).

Φτάσαμε όμως στην τελευταία αναμέτρηση που θα κρίνει τον αγώνα ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά.

 Και τα δύο κόμματα κυκλοφορούσαν τότε ημερολόγια τοίχου. Το ΚΚΕ για κάποιο διάστημα είχε κάποια ξύλινα παραλληλόγραμμα που γράφανε το σύνθημά τους και από κάτω την οργάνωση του ΚΚΕ, ΚΟΒ Λιβαδίου.

Οι δεξιοί από την άλλη, κυκλοφορούσαν ημερολόγια με τη φωτογραφία του αρχηγού της παράταξης. Πείτε μου τώρα ότι έχω υποστεί πλύση εγκεφάλου από την καθοδήγηση, πείτε ότι είμαι προκατειλημμένος απέναντι στη δεξιά, πείτε ό, τι θέλετε, αλλά αν έχετε το θεό σας, απαντήστε μου ειλικρινά στην παρακάτω ερώτηση: Υπήρχε ποτέ πιθανότητα να βάζατε τη φωτογραφία του Μητσοτάκη χαμογελαστό και με σηκωμένο το χέρι και να τον έχετε κρε-μασμένο λα ουντ’ουλου ντι σ’ντιάρι για έναν ολόκληρο χρόνο πάνω από το κεφάλι σας;

Όχι πείτε μου εσείς ποιος το κάνει. Και αν κάποιος το κάνει πόσο εντάξει μπορεί να είναι….

Ο αγώνας λήγει λοιπόν με καθαρή νίκη υπέρ των αριστερών (αστ’ντζι) και ήττα των δεξιών (αντρέπς).

Ελπίζω αυτή η πρώτη ήττα δεξιάς σ’ αυτόν τον αγώνα να είναι η απαρχή μιας σειράς νικηφόρων αποτελεσμάτων για την αριστερά. Η αντεπίθεση άρχισε από τις ιστορίες για αγρίους...

Υ.Γ. Και ενώ ο αγώνας έχει λήξει, στο νου μου έρχεται το εξής γεγονός: η δεξιά είχε πάντα τα πιο όμορφα και στιλάτα κορίτσια. Θα μπορούσε ο αγώνας να είχε λήξει ισοπαλία, αλλά ο διαιτητής έχει σφυρίξει τη λήξη..