ΓΙΑΤΙ:

..όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νούς μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει...

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου: Συνέντευξη Γλυκερίας Γκρέκου


Συνέντευξη:  Γλυκερία Γκρέκου


Τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Ενώ από τα δεκαπέντε μου έγραφα χρονογραφήματα στην τοπική εφημερίδα,  πιθανόν να σας απογοητεύσω, αλλά πρακτικοί λόγοι με έκαναν και άρχισα τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Άρχισα, λοιπόν,  να << γράφω>> και να << εικονογραφώ>>  βιβλία τα οποία χρησιμοποιούσα ως << βοήθημα >> στο σχολείο.
Όλα ήταν μικρές ιστοριούλες που χρησιμοποιούσα στην καθημερινότητα. Το πρώτο μου βιβλίο, που εκδόθηκε, ήταν << Ο Φοίβος και ο άλλος Φοίβος >> Κι ένα λογοτεχνικό ημερολόγιο με κύριο άξονα την αναπηρία. Και γράφτηκαν με σκοπό την ανάδειξη και αποδοχή της διαφορετικότητας. Γράφτηκαν στο σχολείο, για το σχολείο με ήρωες τους μαθητές μου. Έτσι συγκεντρώσαμε αρκετά λεφτά για τις ανάγκες των παιδιών.

Ποιο είναι το πιο εύκολο και το πιο δύσκολο πράγμα στο γράψιμο;

Η  σύλληψη της ιδέας, πάνω στην οποία θα γράψεις, είναι μια διαδικασία σχετικά πιο εύκολη από τη συνέχεια. Το επόμενο στάδιο θέλει περισσότερη δουλειά. ( όλα αυτά αφορούν εμένα βέβαια…) Χρειάζεται να σκύψεις στο θέμα, να οριοθετήσεις τις παρορμήσεις σου, να λάβεις σοβαρά υπόψιν την ηλικία των παιδιών, την πλοκή, το λεξιλόγιο, να πετάξεις ή να κρατήσεις, να σβήσεις ξανά και ξανά, να μπεις στη θέση των ηρώων σου.



Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση ή ρητό;

Πολλές! Μιλάω σαν κάτι ηλικιωμένες γυναίκες, χρόνια τώρα. Μου αρέσουν απίστευτα οι παροιμίες, τις θεωρώ σοφές. Τώρα μια αγαπημένη μου φράση, του Ο. Ουάιλντ νομίζω, είναι η εξής:  <<   Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή αλλά η διανομή των ρόλων είναι άθλια. >>

Πιστεύετε ότι κάποιος γεννιέται ή γίνεται συγγραφέας;

 Θέλω, εκ προοιμίου, να πω πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα. Όταν διαβάζω Παπαδιαμάντη, Ντοστογιέφσκι και άλλους  ογκόλιθους, για να μην πλατειάζω, αισθάνομαι ευλογημένη που μπορώ και << φλερτάρω >> με τη συγγραφή. Για να απαντήσω τώρα, ναι νομίζω πως γεννιέται κάποιος με ανοιχτά τα μάτια της ψυχής του για να μπορέσει να αφουγκραστεί αλλά από κει και πέρα με πολλή δουλειά γίνεται συγγραφέας.

Όταν ήσασταν μικρή είχατε κάποιο βιβλίο αγαπημένο; Και αν ναι , το έχετε κρατήσει στη βιβλιοθήκη σας;

Ναι, η << Μαίρη Πόπινς >> είναι το πρώτο βιβλίο που αγόρασα με τον πατέρα μου από ένα βιβλιοπωλείο στην Ελασσόνα. Έχουν περάσει πολλά χρόνια κι ακόμα θυμάμαι τη μυρουδιά του βιβλίου. Ήταν ένα κίτρινο, γυαλιστερό εξώφυλλο, με την ηρωίδα να πετά… Πρέπει να το διάβασα πολλές φορές, κλείνω τα μάτια και το βλέπω μπροστά μου. Και όχι, δυστυχώς δεν το κράτησα… κάπου χαρίστηκε χωρίς να επιστραφεί.

Ετοιμάζετε κάποιο καινούργιο βιβλίο αυτήν την εποχή;

Ναι, ένα παιδικό που θα πάρει το δρόμο της εικονογράφησης. Και ένα μυθιστόρημα που με παιδεύει δυο χρόνια τώρα και θέλει καιρό ακόμα να τελειώσει…

Ταυτίζεστε με τους ήρωες των βιβλίων σας;

Απολύτως! Μπαίνω μέσα τους, ζω τη ζωή τους, νιώθω τα συναισθήματά τους. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται, σε όποιο φύλο κι αν ανήκουν. Σίγουρα τα καταφέρνω καλύτερα με τα παιδιά και τις γυναίκες. Με τα μεγαλύτερα αγόρια δυσκολεύομαι αρκετά!

Πώς επιλέγετε τους χαρακτήρες των έργων σας;

Παρατηρώντας τους γύρω μου. Είτε αυτοί είναι παιδιά στο σχολείο, επιβάτες σε λεωφορείο, στην παραλία, σε μαγαζιά. Μονίμως παρατηρώ. Και είναι ιδιαίτερα κουραστικό, μερικές φορές. Επίσης,  ακούγοντας ιστορίες για ανθρώπους, που μου είναι άγνωστοι αλλά παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Και από τις ανάγκες τις προσωπικές φτιάχνω χαραχτήρες…



Θα αλλάζατε κάτι σε κάποιο από τα βιβλία σας αν το γράφατε ξανά;

Τα βιβλία νιώθω πως μοιάζουν σαν παιδιά. Αυτά σου έλαχαν. Έτσι γεννήθηκαν. Δεν θα άλλαζα πολλά πράγματα αν τα ξανάγραφα. Το έχω επιχειρήσει κι έχω αποτύχει να βγάλω καλύτερο αποτέλεσμα. Το πολύ πολύ να άλλαζα μια λεπτομέρεια. Όπως ας πούμε κάνεις με ένα παιδί: Του φοράς μια κορδέλα στα μαλλιά, του φτιάχνεις το πουκαμισάκι του. Ως εκεί…

Εάν είχατε μπροστά σας 6 μήνες ελεύθερους χωρίς καμιά υποχρέωση και χωρίς περιορισμό στα οικονομικά τι θα θέλατε να κάνετε;


Να ζήσω στην Ιρλανδία ή στη Νορβηγία. Είναι δυο χώρες που, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ασκούν ιδιαίτερη γοητεία, με ελκύουν απίστευτα.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου