ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΔΑΣΚΑΛΕ...

Έφυγε γιά το μεγάλο ταξίδι σημερα τα ξημερώματα σε ηλικία 73 ετών ο χοροδιδάσκαλος ,π. Πρόεδρος του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης, συντ. καθ. φυσικής αγωγής Β΄βαθμιας εκπαίδευσης Γιάννης Μπάμπας….

Ένας από τους ανθρώπους που επηρέασαν όσο λίγοι την πορεία της ζωής μου…¨

Στην μνήμη του λοιπόν….

Μάρτιος του ’93 και στο σπίτι του νοικιάζουμε (Μπιζανίου) με άλλους δύο συγχωριανούς τον Γιώργο και τον Νίκο χτυπάει το τηλέφωνο, στην άλλη άκρη κάποια κοπέλα (η Μαρία) μας καλεί στην λέσχη του συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης, με σκοπό να μετέχουμε στο χορευτικό του συλλόγου που μόλις έχεις ξαναδημιουργηθεί.

Στο σπίτι μας μπαινοβγαίνουν εκείνη την εποχή αρκετοί νέο-αφιχθέντες Λιβαδιώτες, αλλά και παλιότεροι, ο Τάσος, ο Τάκης, ο Νικολάκης (γεννημένος στην Θεσ/νίκη),ο Λάζαρος, ο Βαγγέλης κ.α

Αποφασίζουμε να πάμε, ήδη κάποιοι από εμάς έχουμε πάρει το βάπτισμα σε συλλογικές αποστολές στον Εξωραϊστικό Σύλλογο.

Στη λέσχη βλέπουμε γνωστά πρόσωπα (Μαρία, Αυγή, Μαρία, Άννα, Τάσο κ.α) με τους οποίους έως τότε έχουμε ένα τυπικό γεια. Εντύπωση μας κάνει κάποιος κύριος τον οποίο μας συστήνουν ως τον δάσκαλο που έχει αναλάβει το χορευτικό. Είναι ο άγνωστος έως τότε στους περισσότερους από μας κ. Γιάννης Μπάμπας. Ένας άνθρωπος που σου κεντρίζει την περιέργεια με τα λεγόμενά του και σε εντυπωσιάζει με τον τρόπο που προσεγγίζει τον καθένα μας αλλά και όλους μαζί σαν μια ομάδα, σαν μια παρέα.

Αρχίζουμε αμέσως δράση, εντασσόμαστε στην ομάδα του χορευτικού. Ορίζουμε μέρες και ώρες για πρόβα (για την ιστορία Τετάρτη & Παρασκευή 8:30).Ο κ. Γιάννης δάσκαλος με τα όλα του. Παρά τα αρκετά του χρόνια μπροστάρης στον χορό, άρτια καταρτισμένος ως χοροδιδάσκαλος αλλά και αυτός που μετά το τέλος της πρόβας μας μαγνητίζει όλους γύρω από το τραπέζι, πίνοντας τσιπουράκι και κουβεντιάζοντας.

Σημαντικό ρόλο στα προηγούμενα σαφώς έπαιξε η εμπειρία τους στο χορευτικό του Δήμου Συκεών που ο ίδιος δημιούργησε και λειτουργεί έως σήμερα, η σχέση του με μαθητές καθώς εργάστηκε ως καθηγητής (Γυμναστής) και η συνδικαλιστική και κοινωνική του δράση  (αντιπρόσωπος στην ΟΛΜΕ, μέλος της ΠΑ.ΠΟ.Κ (Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση) κ.α).

Μέσα σε λίγο καιρό το πιο ευχάριστο γεγονός είναι η ώρα που τελειώνει η πρόβα και όλοι μαζί παιδιά και δάσκαλος καθόμαστε στο τραπέζι για το καθιερωμένο τώρα πια τσίπουρο. Ο κ. Γιάννης δίνει ερεθίσματα για κουβέντα, οι συζητήσεις αφορούν πολιτικά, κοινωνικά, αθλητικά, συλλόγους και πολλά άλλα.  Δημιουργούνται μεταξύ μας σχέσεις πολύ στενές ανάμεσα στα παιδιά αλλά και μεταξύ παιδιών και δασκάλου. Μετά την πρώτη μας παράσταση τη μέρα του 15-Αύγουστου στο χωριό μας κατευθύνει με τα όργανα από το γήπεδο στον πλάτανο του χωριού. Το ίδιο καλοκαίρι επισκέπτονται το χωριό μέλη του χορευτικού των Συκεών για εκδρομή (ο Πάρης, Γρηγόρης, Στέλλα, Γιώργος κ.α)

Το φθινόπωρο κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα προβλήματα και οι πρώτες κόντρες που συσφίγγουν τις σχέσεις των μελών, σφυρηλατούν  φιλίες και όχι μόνο. Ο κυρ-Γιάννης κρατά τέλεια της ισορροπίες, βάζει μέσα μας τις έννοιες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της πολιτικοποίησης (όχι κομματικοποίησης) γινόμαστε πιο ευαίσθητοι στα κοινωνικά θέματα. Οι σχέσεις γίνονται μεταξύ μας όλο και πιο στενές σε σημείο που πλέον δεν βρισκόμαστε μόνο στο χορευτικό, αλλά και έξω.  Οργανώνουμε εκδρομές, χορούς κ.α

Ο Δάσκαλος πάντα εκεί, Δάσκαλος στον χορό και στην ζωή. Είναι ο άνθρωπος που σήμερα έχει μερίδιο στην δημιουργία οικογενειών μετά από χρόνια. Μέσα σε ένα χρόνο έχουν δημιουργηθεί ζευγάρια που θα περάσουν απ’ ότι φαίνεται το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί (Γιώργος-Μαρία, Λάζαρος-Ελένη). Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο ο κυρ-Γιάννης επηρέασε και άλλαξε την ζωή αρκετών από εμάς όσο κανείς άλλος σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Είναι νομίζω από τους κύριους λόγους που κάποιοι κάνουν ακόμη παρέα, έκαναν οικογένεια, πήραν το βάπτισμα σε συλλογικές διαδικασίες, χόρεψαν για πρώτη φορά πάνω σε εξέδρα, απέκτησαν κοινωνική δράση.

Φέτος το καλοκαίρι  κάνοντας με  την Μαρία βόλτα στο χωριό, συναντήσαμε  αρκετές φορές τον  Δάσκαλο. Μας έβλεπε από μακριά και χαμογελούσε πάντα, κάποιες φορές όμως, έχω την εντύπωση πως  συγκινούνταν …..

Δάσκαλε  να ξέρεις πως  για κάποιους από μας  ήσουν ένας  από  τους  πιο σημαντικούς  σταθμούς στο  ταξίδι της ζωής.

Ονειρεύτηκα πως η ζωή είναι χαρά

Πάλεψα, αγωνίστηκα και ένιωσα τη χαρά…  *

 * Στίχοι που άκουσα για πρώτη φορά από τον κ. Γιάννη Μπάμπα. Δεν ξέρω σε ποιον ανήκουν….

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘ.  ΜΗΤΩΝΑΣ

Απόσπασμα απο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΛΙΒΑΔΙ αρ. Φύλλου 8 -Νοέμβριος 2005