Είμαστε και εμείς...οι ξεχασμένοι ονειροπόλοι
που σταθήκαμε και ατενίσαμε το γαλάζιο του ουρανού.
Που έχουμε πυξίδα το πιο τρελό μας όνειρο
και με αυτό πορευόμαστε χρόνια τώρα.
Που ψάχνουμε σκοπό να καρποφορήσει
σ΄ένα κόσμο που πνέει τα λοίσθια...
Αυτό που μας σώζει είναι πως όσες φορές
κι αν σκορπιστήκαμε,αγαπήσαμε τα κομμάτια μας.
Δεν κρυφτήκαμε από τον εαυτό μας
μα ούτε και απ΄τον κόσμο.
Κι ας μην είναι πλασμένος για μας...
Αυτό που μας σώζει είναι που έχουμε ένα μικρό παιδί μέσα μας
που γελάει όταν κλαίμε,που μας δίνει το χέρι όταν πέφτουμε
να σηκωθούμε.
Που από την στάχτη μας,ξαναγεννιόμαστε...
Η πιο μεγάλη μας αλήθεια είναι... πως προσπαθήσαμε...
Αλώβητοι δεν μείναμε....μα συνεχίσαμε.
Ευαγγελία Λυμπεροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου