Πέρασαν 3 χρόνια από την 29η Μαρτίου του 2011, μέρα που ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, μετακόμισε στη «Γειτονιά των Αγγέλων»…
Ο Ι. Καμπανέλης γεννήθηκε στη Νάξο στις 2 Δεκεμβρίου 1921. Το 1935 η οικογένειά του έρχεται
για μόνιμη εγκατάσταση στην Αθήνα. Εργάζεται το πρωί και το βράδυ σπουδάζει τεχνικό σχέδιο στη
Σιβιτανίδειο Τεχνική Σχολή. Το 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε και κρατήθηκε
στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι το 1945, οπότε και απελευθερώθηκε
από τις συμμαχικές δυνάμεις. Όταν γυρίζει στην Ελλάδα, οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, το χειμώνα του
1945-46, τον συναρπάζουν... «εκεί ανακάλυψα τον εαυτό μου και τον προορισμό μου». Θα
προσπαθήσει να γίνει ηθοποιός, ελλείψει όμως γυμνασιακού απολυτηρίου δεν θα γίνει αποδεκτός
από το Εθνικό Θέατρο. Έτσι αφοσιώνεται στο γράψιμο. Τον Καμπανέλλη ανακάλυψε ο Αδαμάντιος
Λεμός. Το πρώτο θεατρικό έργο του ήταν ο Χορός πάνω στα στάχυα, που παρουσιάστηκε τη θερινή
θεατρική περίοδο 1950 από τον θίασο Λεμού στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας.[2]
Τον Οκτώβριο του 1981 τοποθετήθηκε στη θέση του διευθυντή ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Από τα θεατρικά του έργα τα πλέον γνωστά είναι Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια, Έβδομη μέρα της
δημιουργίας, Η Αυλή των θαυμάτων, Ηλικία της νύχτας, Παραμύθι χωρίς όνομα, Γειτονιά των
Αγγέλων, Βίβα Ασπασία, Οδυσσέα γύρισε σπίτι, Αποικία των τιμωρημένων, Το μεγάλο μας τσίρκο, Ο
εχθρός λαός και Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα.
Απεβίωσε στις 29 Μαρτίου 2011, λίγες μέρες μετά το θάνατο της γυναίκας του Νίκης.
Η ανάρτηση αφιερώνεται.....
Στην Ξένια ,τον Λάλα, Αντρέα,
Χρήστο, Άννα, Ναύτη, Δωδεκάλογο,
Μάννα, Αστυνόμο, Μικροπωλητή στις Γυναίκες Α΄,Β΄,Γ΄…. στους
Μουσικούς …όλους όσους ξεχνάω τώρα και συμμετείχαν .....στον Σούλη...και φυσικά τα ΜΑΣΤΌΡΙΑ!!!!!
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Κούρκουλος & Βαγγέλης Σειληνός, από την θεατρική παράσταση του 1964
« Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ »,με πρωταγωνιστές την Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο.
Άλλες ερμηνείες: Γρηγόρης Μπιθικώτσης || Γιάννης Πουλόπουλος || Κώστας Σμοκοβίτης
Ο δρόμος είναι σκοτεινός
ώσπου να σ' ανταμώσω
ξεπρόβαλε μεσοστρατίς
το χέρι να σου δώσω.
Στρώσε το στρώμα σου για δυο
για σένα και για μένα
ν' αγκαλιαστούμε απ' την αρχή
ναν' όλα αναστημένα.
Σ' αγκάλιασα, μ' αγκάλιασες
μου πήρες και σου πήρα
χάθηκα μες στα μάτια σου
και στη δική σου μοίρα.
Μέσα στις ίδιες γειτονιές
έρημος ζητιανεύω
ότι μαζί σού σκόρπισα
γυρνώ και το γυρεύω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου