Από το «καλούπι» και την «κουπάνα»… στις ενυδατικές και την ανδρική αποτρίχωση.

Κατοικώ σε ένα σπίτι με γυναίκες, οι οποίες σε σταθερή βάση είναι τρείς: η γυναίκα μου, Μαρία, και οι δύο μου κόρες, Ευτυχία και Καλλιόπη. Ο αριθμός τους βέβαια αρκετές φορές αυξάνεται καθώς κάποιες περιόδους προστίθεται και κάποια από τις γιαγιάδες, οπότε συνυπάρχω για αρκετό διάστημα με τρεις – τέσσερις γυναίκες μέσα στον ίδιο χώρο.

Η συμβίωση σε ένα σπίτι που η πλειονότητά του είναι γυναίκες κατά αρχήν είναι δύσκολη. Όχι για λόγους «ορμονών» όπως θα μπορούσε ενδεχομένως να σκεφτεί κάποιος, αλλά κυρίως γιατί η  όλη ατμόσφαιρα στο χώρο θυμίζει πως το θηλυκό γένος είναι το κυρίαρχο σε αυτό το σπίτι. 

Το δωμάτιο των κοριτσιών είναι βαμμένο σε αποχρώσεις του ροζ. Οι κουβέρτες και τα σεντόνια διακοσμημένα με πριγκίπισσες, τα οποία ουκ ολίγες φορές χρησιμοποιεί και ο μπαμπάς όταν εξορίζεται από την κρεβατοκάμαρα για διάφορους σοβαρούς αλλά και αστείους λόγους.
Έχω ρίξει ύπνους σε σεντόνια και κουβέρτες με πριγκίπισσες αγκαλιά με κούκλες κάνοντας την ωραία κοιμωμένη που μόνο μια φωτογραφία μου μέσα σε αυτό το σκηνικό θα έκανε ακόμη και τις επόμενες γενιές να γελάνε. Παντού διάσπαρτες στον χώρο βρίσκονται διαφόρων ειδών και μεγεθών κούκλες, κουζινικά και λούτρινα ζωάκια. Σε όλους τους χώρους έχει γίνει κατάληψη από γυναικεία αντικείμενα. Η ντουλάπα με τα παπούτσια γεμάτη από πέδιλα, γόβες, και υποδήματα με τακούνια. Το ίδιο συμβαίνει και στις υπόλοιπες ντουλάπες και συρτάρια όπου από μέσα ξεπροβάλλουν γυναικεία αξεσουάρ, τσάντες μικρές και μεγάλες, στέκες και τσιμπιδάκια, φουλάρια και κολάν. Το σύρμα με τα απλωμένα ρούχα φωνάζει από μακριά πως το παρόν σπίτι γυναικοκρατείται.

Το χειρότερο όλων όμως είναι το μπάνιο. Θα σας περιγράψω ένα περιστατικό μόνο για να καταλάβετε τι καταστάσεις διαδραματίζονται. Μια μέρα λοιπόν μπαίνω στο μπάνιο και ξεκινώ να πλένομαι. Σε κάποια στιγμή απλώνω το χέρι να πάρω σαμπουάν για τα μαλλιά και διαπιστώνω πως το μπουκάλι μου δεν υπάρχει. Θυμάμαι πως τελείωσε την προηγούμενη φορά. Κοιτάω το γεμάτο ράφι από άλλα είδη καλλωπισμού. Λέω δεν βαριέσαι και πιάνω ένα ωραίο μπουκάλι με περιεχόμενο ροζ χρώματος. Βάζω στα μαλλιά  αλλά …αφριά ντιπ!!!

-      Ωχ, τι έγινε! λέω. Έχουμε που έχουμε λίγα μαλλιά, αυτό το υγρό δεν κάνει αφρό. Σαν θέλει γίνομαι σαν το Βαρουφάκη, που είναι και της μόδας τώρα τελευταία.

Φωνάζω γρήγορα τη μεγάλη μου κόρη Ευτυχία καθώς η γυναίκα μου ήταν στο μπαλκόνι και άπλωνε ρούχα.

-      Ευτυχία τι σαμπουάν είναι αυτό και δεν κάνει αφρό; την ρωτάω έντρομος καθώς ξεπλένομαι βιαστικά.

Η Ευτυχία αρχίζει να γελά και φωνάζει την υπόλοιπη οικογένεια να διασκεδάσει μαζί μου.

-      Μαμά, Καλλιόπη δείτε ο μπαμπάς έβαλε μαλακτική για τα μαλλιά στα μαλλιά που δεν έχει και αρχίζουν να γελάνε όλες μαζί.

Αφού γέλασαν και το ευχαριστήθηκαν και αφού με καθησύχασαν πως δεν κινδυνεύω από κάτι, μου υπέδειξαν το σαμπουάν για τα μαλλιά και το μαρτύριο μου τελείωσε δίνοντάς μου κουράγιο πως πιθανόν με αυτό που χρησιμοποίησα να φυτρώσουν άλλα μαλλιά!!!

Μετά το περιστατικό καθόμουν και γελούσα αλλά και σκεφτόμουν το πώς θα γινόταν  να εξηγήσω στην Ευτυχία και την Καλλιόπη με ποιο τρόπο θα μπορούσα να συγχρονιστώ με την υπάρχουσα κατάσταση,  εγώ που μεγάλωσα σε μια ανδροκρατούμενη οικογένεια αλλά και έζησα τελείως άλλες καταστάσεις.

Η κουπάνα με το καλούπι και τα γκιούμια ...έτοιμα προς χρήση!!!

Κατ αρχήν κάναμε μπάνιο μια φορά την εβδομάδα με σαπούνι καλούπι στην κουπάνα. Ένα ήτανε το καθαριστικό της εποχής μας για όλα. Το ίδιο χρησιμοποιούσαμε από το πλύσιμο των πιάτων και των ρούχων μέχρι την ατομική μας καθαριότητα. Σαμπουάν, αφρόλουτρα, αιθέρια έλαια, ενυδατικές κρέμες ούτε λόγος. Όσο για το δωμάτιο του μπάνιου με μπανιέρα ή ντουζιέρα, όπως το ξέρουν σήμερα οι νεότεροι, δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα. Το μπάνιο γινόταν στην κουζίνα ή λα μαγιαργιόουλου ντι ναφουάρ (στην κουζίνα από έξω) και όταν το επέτρεπε ο καιρός γιατί το χειμώνα στις φουρτούνες είχαμε αναστολή της δραστηριότητας^. πήγαινε για την επόμενη βδομάδα.

Ποιο τρεχούμενο νερό όπως τώρα! το γκιουμίκα πάνω στη σόμπα και όσο φτάσει. Μπουρνούζι! τι είναι αυτό. Με ένα πισκίρι (πετσέτα) και τέλος, για μπατονέτες ας είναι καλά τα τσιμπιδάκια από τα μαλλιά που είχανε οι μαμάδες. Μπορεί κάποιοι και κάποιες νεότερες να γελάσουν, αλλά ακόμη και οι χτένες μας ήτανε δύο. Μία αντρική, η τσατσάρα, και μια γυναικεία, αυτές με την ουρά που πλέον έχουν τα κομμωτήρια. Όχι σαν εμάς τώρα, που ανοίγω το συρτάρι του μπάνιου και είναι γεμάτο από βούρτσες, βουρτσάκια με πυκνά ή αραιά δόντια για χτένισμα φιλλάρισμα και όποια άλλη χρήση κάνουν.

Ο νιπτήρας

Ακόμη και οι καθρέφτες μέσα στο σπίτι ήτανε σπάνιοι ή πολύ μικροί . Όχι όπως σήμερα που έχουμε από έναν τεράστιο, εκτός από το μπάνιο, και στα υπνοδωμάτια, στο χολ και στο σαλόνι. Τότε ο ένας καθρέφτης ήτανε η «καλημέρα», που ήτανε και ο πιο επίσημος, ας πούμε κάπου στη σάλα. Ο άλλος ήταν κρεμασμένος πάνω από το νιπτήρα και εκεί χτενιζόμασταν ή ξυριζόταν ο μπαμπάς και ο παππούς, αν δεν τον ξεκρεμούσαν να τον τοποθετήσουν στο μέρος που τους βόλευε. Αυτή και μόνο ήταν η χρήση του καθρέφτη, και για να δούνε να βάλουνε τα ρολά στο κεφάλι τους οι γυναίκες ή να κάνουν το «κούκου», και να στερεώσουν το «ρολό».  Καμία δεν χρειαζότανε καθρέφτη για να βαφεί γιατί πολύ απλά οι γυναίκες της εποχής μας στο Λιβάδι δεν βάφονταν. Σήμερα μια ντουλάπα και ένα τσαντάκι είναι γεμάτα από κραγιόν, όζες, μάσκαρες, τσιμπιδάκια για τα φρύδια, κρέμες ημέρας και νύκτας, ενυδατικές και άλλα τόσα «κακατούρια» για να βάλει «μποϊές» (μπογιές) στο πρόσωπο το ωραίο φύλο. Καλά να μην πω για τα αποσμητικά και τα αρώματα, άλλο ντουλάπι αυτά. Παλιότερα, τουλάχιστον από όσο θυμάμαι, ένα βουτυροκακάο έβαζαν τα κορίτσια και δυό τρείς κολόνιες υπήρχαν, η ΜΥΡΤΩ για μικρούς και μεγάλους, η ΤΟSCΑ 4711 για γυναίκες και η ΜΠΟ ΜΕΚ για τους άνδρες . 

Για να καταλάβετε μια και πιάσαμε την ατομική καθαριότητα, το χαρτί υγείας ήρθε αργότερα και όταν βγήκανε οι σερβιέτες οι γυναίκες τις αγόραζαν σχεδόν συνωμοτικά από το μπακάλικο και τις τύλιγαν σε εφημερίδα για να μην τους δει ο κόσμος. Σήμερα φτάσαμε  στο σημείο να πηγαίνουμε οι άνδρες  στο σούπερ μάρκετ και να ψωνίζουμε για τις γυναίκες σερβιέτες, να αναγνωρίζουμε τις μάρκες, με φτερά, μπλε, ή μωβ χρώματος, να ζητάμε βοήθεια από τις υπαλλήλους αν δεν βρίσκουμε αυτή που ψάχνουμε και να κάνουμε, να κάνουμε, το ξαναλέω, όταν πάμε στο ταμείο πως δεν τρέχει και τίποτα.

Τα πράγματα άλλαξαν πολύ όσον αφορά την ατομική καθαριότητα και τον καλλωπισμό τα τελευταία χρόνια και, για να είμαστε και δίκαιοι, όχι μόνο για τις γυναίκες. Οι άνδρες των τελευταίων ετών απόκτησαν και αυτοί τα προσωπικά τους είδη ομορφιάς. Αρχικά πέρασε η εποχή που ξυρίζονταν με ξυραφάκια ΑΣΤΟΡ και σαπουνάδα και έβαζαν για απολύμανση οινόπνευμα ή τσίπουρο. Πλέον κυκλοφορούν ξυραφάκια με τρείς -  τέσσερις αποσπώμενες λεπίδες, ηλεκτρικές ξυριστικές μηχανές, αφροί ξυρίσματος και άφτερ σέιβ για μετά το ξύρισμα. Όλοι έχουμε από μια δυο κολόνιες και ένα αποσμητικό και προσέχουμε λίγο παραπάνω την εξωτερική μας εμφάνιση, όπως τρίχες στα αυτιά, τη μύτη και περιποιούμαστε τα φρύδια. Κάποιοι βέβαια τα τελευταία χρόνια το παρακάνουνε. Οι σημερινοί νεαροί ας πούμε ξυρίζουν τα πόδια και το στήθος ή κάνουν αποτρίχωση - σ΄σγίνι αγνώσου -(σίχαμα). Οι κάποιας ηλικίας άνδρες γίνονται βαψομαλλιάδες με εκείνο το απαίσιο «κομοδινί» χρώμα ...τ΄νιβιντιάρι (που δεν βλέπονται).

Ξεκίνησα να σας λέω για τη συμβίωση με τις γυναίκες μου και εκεί που ήθελα να σας πω για το μάζεμα των ρούχων όταν πρόκειται να πάμε Λιβάδι ή κάποια εκδρομή, για τα «μασκαλίδια» που έχουν κάποιες μέρες, και για την αντίληψη που έχουν για τη βοήθεια στις δουλειές του σπιτιού, και βρέθηκα να σας λέω για κολόνιες και άντρες που βάφουν τα μαλλιά τους!

 Ν αφλμου ντι λα λι λα κατί!!!! (Λιβαδιώτικη έκφραση που σημαίνει πως ξεκινήσαμε από κάπου και βρεθήκαμε κάπου αλλού). Δεν πειράζει, μια άλλη φορά θα πούμε και για αυτά.

Ένα να ξέρουν οι γυναίκες της ζωής του καθενός μας.

Σας αγαπάμε, αν και το λέμε σπάνια, που μας φέρνεται στον κόσμο, έστω και αν είστε εσείς οι ίδιες που μια μέρα θα μας στείλετε …στον άλλο!!!

 Η φωτογραφία με την κουπάνα από http://siatistanews.gr

Γιώργος Αθ. Μητώνας

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΛΙΒΑΔΙ στο φύλλο 65

Απρίλιος-Μάιος 2015