Η ΒΡΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

΄΄ Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο όνειρο καθημερνό κάποιος τον πούλησε, κάποιος το ρήμαξε σα δανεισμένη πραμάτεια΄΄

 Τραγουδάει ο Ν. Ξυλούρης σε στίχους Κ.Χ. Μύρη και μουσική Γ. Μαρκόπουλου ΕΔΩ

Η βρύση αποτελούσε και αποτελεί, για τους μεγαλύτερους χώρος μνήμης ενός άλλου πανηγυριού.

Στο νου μου έρχονται ο κόσμος με τα χράμια και τα κιλίμια κάτω από τα δένδρα ,τα γλυκά του ΄΄ΠΑΛΛΑΣ΄΄ και του ΄΄ΦΑΚΑΛΗ΄΄ τα σουβλάκια του Εξωραϊστικού και πόσα άλλα...


Στην τελευταία μου επίσκεψη στο χώρο ή βρύση ήταν το μόνο  , λιτό ,ταπεινό, με άρωμα παράδοσης σημείο στο όλο νέο τοπίο που δημιουργήθηκε.

  Χώρος ιδιαίτερα αγαπημένος με πολλές  μνήμες  που ελπίζω να αντέξει έτσι όπως είναι σήμερα  για χρόνια ακόμη ......για να μας συνδέει με τα μονοπάτια των αναμνήσεων!!!